Aparato respiratorio

Introducción

O aparato respiratorio por:
• Fosas nasais
• Farinxe
• Larinxe
• Epiglote
• Traquea
• Pulmón dereito
• Pulmón esquerdo
• Corazón
• Bronquio
• Bronquiolo
• Diafragma

Transporte e preparación do aire

FOSAS NASAIS:
As fosas nasais son un punto de entrada do aire. A parede interna das fosas nasais presenta abundantes capilares, así o sangue que circula por eles fai que quente o aire. A existencia de recunchos incrementa que o aire poida ser quentado mellor. O mucus empeza a purificar e humedecer o aire. As fosas nasais están comunicadas ca farinxe.

FARINXE:
A farinxe pertence tamén o aparato dixestivo, porque e una zona común entre as vías dixestivas e respiratorias. O aire pasa a larinxe e o alimento sege o seu percorrido ata o esófago. Nas paredes laterais da larinxe están as amígdalas que produce glóbulos brancos, que defenden o noso organismos das infeccións.

• Amígdala é un tecido linfoide situado na farinxe, protexendo a entrada das vías dixestivas e respiratorias, da invasión bacteriana. No anel linfático entran en contacto cos xermenes patóxenos que puideron entrar, polas fosas nasais ou pola boca desta forma poden defenderse.
• Glóbulos brancos son un conxunto de celulas sanguíneas que son os que actúan para defender o organismo contra sustancias estrañas ou infeccións, orixínanse na medula ósea e no tecido ninfatico.

LARINXE:
A súa entrada esta regulada por unha estructura nerviosa que se chama epiglote, que se pecha cando hai alimento na farinxe para evitar que pase os pulmóns. A parede da larinxe esta composta por cartilaxes que a manteñen aberta. Da larinxe o aire pasa a traquea.

• Epiglote é unha válvula nunha estructura cartilaxinosa que cubre a entrada da larinxe e se move hacia arriba e hacia abaixo, impedindo que os alimentos entren na traquea o tragar.

TRAQUEA:
Ten doce centímetros de lonxitude, que ten aneis de cartilaxes abertos na súa parte posterior. No interior hai mucus que atrapa partículas estrañas que están no aire, estas celulas que atrapan as partículas chámanse cilios. Os cilios desprazan o mucus cargado de impurezas cara a farinxe, e despois e conducido ao esófago e ao estómago. Cando a acción dos cilios e o mucus resulta insuficiente, organismo conta con dous organismos, a tose e o esbirro, que serven para expulsar as partículas presentes nas vías respiratorias.

BRONQUIOS E BRONQUIOLOS:
A traquea esta dividida en dous bronquios, que tamén teñen aneis de cartilaxe, cada un penetra nun pulmón e se ramifica en conductos de diámetro cada vez menor, os bronquiolos, nos que non existen aneis de cartilaxe. O conxunto de cada bronquio cos bronquiolos que se ramifican a partir del chamase árbore bronquial.
As ramificacións dos bronquilos que quedan rematan nuns sacos diminutos, chamados alvéolos pulmonares, cada persoa ten uns 400 millóns.

OS PULMÓNS:
Os bronquios, os bronquiolos, os alvéolos pulmonares e unha gran rede de capilares sanguíneos forman os pulmóns.
Temos un pulmón dereito e outro esquerdo, o dereito fórmana tres partes chamadas lóbulos, e o esquerdo esta formado so por dous. Os pulmóns están rodeados pola pleura, una lamina composta por dúas membranas nas que existe un líquido que permite que se manteñan unidas e que se movan suavemente unha sobre a outra. Despois de percorre as vías respiratorias o aire chega os alvéolos pulmonares, formado por una única capa de celulas aplanadas (endotelio) e cubertos por unha rede de capilares sanguíneos, que fai mais sinxelo o intercambio de gases entre o aire e o sangue.
Que un gas pase dun lugar a outro prodúcese por difusión. Nos alvéolos a concentración de osixeno e maior, e a de dióxido de carbono menor que no sangue. Por esta razón:
• O osixeno pasa ao sangue despois de atravesar a parede alveolar e a do capilar sanguíneo, para ser transportar as celulas do organismo.
• O dióxido de carbono do sangue pasa aos alvéolos, onde se mestura co aire, e expulsado na respiracion